สวัสดีครับ วันนี้ ขอใช้ Pantip เป็นที่ระบายความอัดอั้นตันใจ ที่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ และฝากข้อความเหล่านี้ไปถึงบุคคลท่านหนึ่ง ว่าสิ่งที่คุณได้กระทำใว้กับผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิตคุณ 2 คน คือพ่อกับแม่ มันส่งผลให้ท่านทั้ง 2 เสียใจมากเท่าใด
เริ่มเรื่องคือ ครอบครับผม มีด้วยกัน อยู่ 4 คน พ่อ แม่ ผม และน้องชาย ครอบครัวเราถึงจะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนครอบครับอื่นแต่พ่อ กับ แม่ก็เลี้ยงลูกอย่างดี ท่านจะพูดอยู่เสมอว่า พ่อแม่ยอมอดได้เพื่อให้ลูกได้มีความสุข ซึ่งท่านก็ทำอย่างนั้นตลอดมา เป็นครอบครับที่อบอุ่นครอบครัวหนึ่ง น้องชายผม ตอนเด็กๆ น้องผมเป็นเด็กที่เรียนดีมาตลอด นิสัยก็เป็นที่รักของทั้งเพื่อนและครู เป็นลูกที่น่ารักของพ่อแม่ พอเข้าเรียน ม.ปลาย หลายอย่างก็เริ่มเปลี่ยน กลายเป็นคนติดเพื่อน การเรียนก็ต่ำลงบ้าง แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายมากมาย จนกระทั่งถึง ม.6 เริ่มมีการโดดเรียน จนครูโทรมาหาแม่ และเริ่มมีเงินหายในบ้าน แต่ก็ไม่สามารถจับตัวได้
จนเข้าในช่วง ฤดูปลายเทอม น้องผมการเรียนย่ำแย่ วันที่เรียนก็ออกจากบ้านแต่ไม่ได้ไปเรียน เริ่มหนีเรียนไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เรียนสอบตกหลายวิชา และไม่ยอมไปสอบซ่อม จนทางครูประจำชั้นต้องเชิญผู้ปกครองอีกครั้ง เพราะถ้าปล่อยไปน้องผมเรียนไม่จบแน่นอน พอท่านทราบเรื่องก็รีบไปโรงเรียน เพื่อขอโอกาสให้น้องได้มีสิทธิ์ได้ซ่อมเพื่อจะได้จบชั้น ม.6 พอกลับมาถึงบ้าน ก็ได้
เรียกคุยกันว่าทำไมถึงไม่เรียน ไม่ยอมไปสอบซ่อม น้องผมก็ยอมรับผิดและบอกว่าจะไปเรียนไปสอบซ่อมเพื่อจะได้เรียนให้จบ แต่มีข้อแม้ว่าขอเอาแฟนเข้ามาอยู่ที่บ้านด้วย (แฟนน้องผมก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน) เพราะแฟนน้องถูกพ่อไล่ออกมาจากบ้าน ด้วยความที่พ่อกับแม่ผมอยากให้น้องเรียนจบ อย่างน้อยก็ ม.6 ก็ยังดี จึงยอมให้น้องพาแฟนเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย ในช่วงนั้นแม่ผมต้องพาน้องไปโรงเรียนแทบทุกวันเพื่อคุมให้น้องไปโรงเรียน แต่ก็ยังไม่วายแม่ไปนั่งเฝ้าหน้าโรงเรียนน้องผมก็ยังหนีออกทางหลังโรงเรียน แม่ผมก็เหนื่อยหน่ายแต่เพื่อลูกได้เรียนจบก็ไม่ย่อท้อ ทำทุกอย่างไม่ว่าจะไปกราบคุณครูเพื่อให้น้องได้สอบซ่อมก็ยอม จนน้องผมได้เรียนจบ ม.6 จนได้ (ขออนุญาติไม่พูดถึงแฟนน้องชายกับสิ่งที่เขาได้ทำใว้เพราะเป็นบุคคลที่ 3)
หลังจากเรียนจบก็มาอยู่บ้าน และทำงานร้านสะดวกซื้อ ก็ทำงานไม่ได้นาน ต้องย้ายงานบ้าง หนีไปเล่นเกมแล้วบอกแม่ทำงานบ้างขอเงินแม่ออกจากบ้านทุกวันทั้งน้องทั้งแฟน จนไม่รู้เกิดอะไรขึ้นคิดอยากออกไปอยู่ด้วยกัน 2 คนกับแฟน เลยขโมทองของแม่เพื่อเอาไปขายบอกแม่ว่าขอเป็นทุนในการออกไปใช้ชีวิต แม่ก็ให้นำทองมาคืนแต่ให้เงินไป ก็ออกไปอยู่กับแฟน สุดท้ายก็ไปไม่รอดต้องกลับมาอยู่บ้าน และก็สร้างความเดือดร้อนให้แม่ตลอด ไม่ว่าจะขโมยโทรศัพท์ไปขาย ขโมยจีหยก พระเลี่ยมทองไป แต่ก็ไม่มีหลักฐานว่าน้องเอาไป น้องผมก็ไม่ยอมรับ สุดท้ายก็เลยต้องปล่อยผ่านไป ยืมเงินเพื่อนบ้านโดยบอกว่าแม่ให้ยืม แม่ก็ต้องมาคอยชดใช้. จนน้องผมได้งานเป็น sale ขายเครื่องสำอางคงเป็นงานที่น้องผมเขาชอบ ก็ทำรายได้ดีพอสมควร จึงคิดอยากไปอยู่ข้างนอกอีกครั้ง
ทางพ่อแม่ไม่รู้จะห้ามยังไง สุดท้ายก็ปล่อยให้ไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด แรกๆก็เป็นไปด้วยดีติดต่อกับพ่อแม่ตลอด จนมีช่วงที่หายไปไม่ค่อยติดต่อกลับมา จะติดต่อกลับมาก็ต่อเมื่อให้โอนเงินไปช่วยเท่านั้น แต่พ่อแม่กับผมก็ช่วยเหลือตลอด
ประมาณต้นปีที่แล้ว แม่ตรวจพบมะเร็ง การรักษาต้องตัดทิ้ง และให้คีโมพักฟื้นที่บ้าน พ่อกับผมจึงตัดสินใจให้แม่หยุดขายของเพื่อจะได้พักผ่อนเต็มที่ ในระหว่างที่ผ่าตัดก็ติดต่อน้องไม่ได้ ผมก็แล้วไปเฝ้าทุกคืน จนกลับมาพักฟื้นที่บ้าน น้องผมก็กลับมาบ้านอีกครั้ง ทางครอบครับผมก็ดีใจเพราะว่าจะได้มีคนดูแลแม่ตอนที่ท่านรักษาตัว โดนให้น้องดูแลแม่เท่านั้นไม่ต้องทำงาน แม่ผมก็มีความสุข
ดีครับมีลูกคอยดูแลตลอดเวลา กลับมารอบนี้เป็นเด็กดีครับไม่ทำเรื่องอะไร คิดว่าน้องผมสุดท้ายก็คิดได้กลับมาเป็นคนดีแล้ว แม่ผมเลยให้ดูแลค่าใช้จ่ายในบ้าน เป็นคนพาแม่ไปเบิกเงินเก็บที่ท่านเก็บใว้ใช้รักษาตัวโดยเฉพาะ เอาเงินแชร์ไปจ่าย (แม่ผมท่านเล่นแชร์อยู่ 2 วงครับวงละ 3 หมื่น) จนวันเสาร์วันหนึ่งน้องผมขอออกไปเที่ยวกับเพื่อน แม่ผมก็ให้ไปครับ จนตอนเย็นเบอร์โทรติดต่อไม่ได้ และไม่ยอมกลับบ้าน แม่ผมก็เลยโทรมาหาผมว่าน้องไม่ยอมกลับบ้านให้ติดต่อให้หน่อย ผมก็ไม่ได้คิดอะไรพูดไปว่าคงไปนอนเที่ยวบ้านเพื่อนมั่งเดียวก็กลับ ก็วางสายไปผมก็โทรตามแต่ไม่ติด ซักพักแม่โทรกลับมา เงินในบัญชีหายหมดครับ ถูกเบิกไปวันศุกร์ แชร์ก็ถูกน้องเปียไปหมด เปียมือละ 1 หมื่น เอาเงินไปหมด โดยบอกเถ้าแชร์ว่าแม่เป็นคนเปีย (ภายหลังแม่คุยกับเถ้าแชร์เขาก็บอกว่า สงสัยอยู่ว่าแม่ทำไม
เปียตั้งมือละ 1 หมื่น เพราะโดยปรกติแล้วแม่ผมจะไม่เปียเก็บใว้กินดอก โทรมาหาแม่ผมแต่ไม่มีคนรับ มาหาที่บ้านน้องก็บอกว่าแม่ไม่อยู่ ที่จริงแม่นอนอยู่ในบ้าน) คราวนี้เอาไปร่วมแสนกว่าบาท ท่านเสียใจมากครับที่ลูกคนเล็กทำกับท่านได้แม้แต่ตอนท่านกำลังเป็นโรคร้าย ที่ต้องสู้อยู่กับความตาย
ขอบคุณครับที่ให้ผมได้ระบาย และนอกจะระบายแล้วก็ขอฝากข้อความนี้ไปถึงคนๆหนึ่ง ที่อ่านแล้วรู้ว่านี้เป็นเรื่องของตัวเองว่าต่อจากนี้ไปผมจะถือว่าผมเป็นลูกคนเดียว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะเลี้ยงพ่อแม่ของผมให้ดีที่สุดโดยไม่ต้องมีคุณ ผมพูดอยู่เสมอว่าผมไม่เชื่อเรื่องการสาปแช่ง ถึงผมจะอยากสาปแช่งคุณแค่ไหนก็ตาม แต่ผมเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม ใครทำสิ่งใดใว้ก็จะได้รับผล
กรรมนั้นในซักวันหนึ่ง
ฝากถึงบุคคลท่านหนึ่ง. ที่ทำร้ายผู้มีพระคุณที่สุดในชิวิต
เริ่มเรื่องคือ ครอบครับผม มีด้วยกัน อยู่ 4 คน พ่อ แม่ ผม และน้องชาย ครอบครัวเราถึงจะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนครอบครับอื่นแต่พ่อ กับ แม่ก็เลี้ยงลูกอย่างดี ท่านจะพูดอยู่เสมอว่า พ่อแม่ยอมอดได้เพื่อให้ลูกได้มีความสุข ซึ่งท่านก็ทำอย่างนั้นตลอดมา เป็นครอบครับที่อบอุ่นครอบครัวหนึ่ง น้องชายผม ตอนเด็กๆ น้องผมเป็นเด็กที่เรียนดีมาตลอด นิสัยก็เป็นที่รักของทั้งเพื่อนและครู เป็นลูกที่น่ารักของพ่อแม่ พอเข้าเรียน ม.ปลาย หลายอย่างก็เริ่มเปลี่ยน กลายเป็นคนติดเพื่อน การเรียนก็ต่ำลงบ้าง แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายมากมาย จนกระทั่งถึง ม.6 เริ่มมีการโดดเรียน จนครูโทรมาหาแม่ และเริ่มมีเงินหายในบ้าน แต่ก็ไม่สามารถจับตัวได้
จนเข้าในช่วง ฤดูปลายเทอม น้องผมการเรียนย่ำแย่ วันที่เรียนก็ออกจากบ้านแต่ไม่ได้ไปเรียน เริ่มหนีเรียนไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เรียนสอบตกหลายวิชา และไม่ยอมไปสอบซ่อม จนทางครูประจำชั้นต้องเชิญผู้ปกครองอีกครั้ง เพราะถ้าปล่อยไปน้องผมเรียนไม่จบแน่นอน พอท่านทราบเรื่องก็รีบไปโรงเรียน เพื่อขอโอกาสให้น้องได้มีสิทธิ์ได้ซ่อมเพื่อจะได้จบชั้น ม.6 พอกลับมาถึงบ้าน ก็ได้
เรียกคุยกันว่าทำไมถึงไม่เรียน ไม่ยอมไปสอบซ่อม น้องผมก็ยอมรับผิดและบอกว่าจะไปเรียนไปสอบซ่อมเพื่อจะได้เรียนให้จบ แต่มีข้อแม้ว่าขอเอาแฟนเข้ามาอยู่ที่บ้านด้วย (แฟนน้องผมก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน) เพราะแฟนน้องถูกพ่อไล่ออกมาจากบ้าน ด้วยความที่พ่อกับแม่ผมอยากให้น้องเรียนจบ อย่างน้อยก็ ม.6 ก็ยังดี จึงยอมให้น้องพาแฟนเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย ในช่วงนั้นแม่ผมต้องพาน้องไปโรงเรียนแทบทุกวันเพื่อคุมให้น้องไปโรงเรียน แต่ก็ยังไม่วายแม่ไปนั่งเฝ้าหน้าโรงเรียนน้องผมก็ยังหนีออกทางหลังโรงเรียน แม่ผมก็เหนื่อยหน่ายแต่เพื่อลูกได้เรียนจบก็ไม่ย่อท้อ ทำทุกอย่างไม่ว่าจะไปกราบคุณครูเพื่อให้น้องได้สอบซ่อมก็ยอม จนน้องผมได้เรียนจบ ม.6 จนได้ (ขออนุญาติไม่พูดถึงแฟนน้องชายกับสิ่งที่เขาได้ทำใว้เพราะเป็นบุคคลที่ 3)
หลังจากเรียนจบก็มาอยู่บ้าน และทำงานร้านสะดวกซื้อ ก็ทำงานไม่ได้นาน ต้องย้ายงานบ้าง หนีไปเล่นเกมแล้วบอกแม่ทำงานบ้างขอเงินแม่ออกจากบ้านทุกวันทั้งน้องทั้งแฟน จนไม่รู้เกิดอะไรขึ้นคิดอยากออกไปอยู่ด้วยกัน 2 คนกับแฟน เลยขโมทองของแม่เพื่อเอาไปขายบอกแม่ว่าขอเป็นทุนในการออกไปใช้ชีวิต แม่ก็ให้นำทองมาคืนแต่ให้เงินไป ก็ออกไปอยู่กับแฟน สุดท้ายก็ไปไม่รอดต้องกลับมาอยู่บ้าน และก็สร้างความเดือดร้อนให้แม่ตลอด ไม่ว่าจะขโมยโทรศัพท์ไปขาย ขโมยจีหยก พระเลี่ยมทองไป แต่ก็ไม่มีหลักฐานว่าน้องเอาไป น้องผมก็ไม่ยอมรับ สุดท้ายก็เลยต้องปล่อยผ่านไป ยืมเงินเพื่อนบ้านโดยบอกว่าแม่ให้ยืม แม่ก็ต้องมาคอยชดใช้. จนน้องผมได้งานเป็น sale ขายเครื่องสำอางคงเป็นงานที่น้องผมเขาชอบ ก็ทำรายได้ดีพอสมควร จึงคิดอยากไปอยู่ข้างนอกอีกครั้ง
ทางพ่อแม่ไม่รู้จะห้ามยังไง สุดท้ายก็ปล่อยให้ไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด แรกๆก็เป็นไปด้วยดีติดต่อกับพ่อแม่ตลอด จนมีช่วงที่หายไปไม่ค่อยติดต่อกลับมา จะติดต่อกลับมาก็ต่อเมื่อให้โอนเงินไปช่วยเท่านั้น แต่พ่อแม่กับผมก็ช่วยเหลือตลอด
ประมาณต้นปีที่แล้ว แม่ตรวจพบมะเร็ง การรักษาต้องตัดทิ้ง และให้คีโมพักฟื้นที่บ้าน พ่อกับผมจึงตัดสินใจให้แม่หยุดขายของเพื่อจะได้พักผ่อนเต็มที่ ในระหว่างที่ผ่าตัดก็ติดต่อน้องไม่ได้ ผมก็แล้วไปเฝ้าทุกคืน จนกลับมาพักฟื้นที่บ้าน น้องผมก็กลับมาบ้านอีกครั้ง ทางครอบครับผมก็ดีใจเพราะว่าจะได้มีคนดูแลแม่ตอนที่ท่านรักษาตัว โดนให้น้องดูแลแม่เท่านั้นไม่ต้องทำงาน แม่ผมก็มีความสุข
ดีครับมีลูกคอยดูแลตลอดเวลา กลับมารอบนี้เป็นเด็กดีครับไม่ทำเรื่องอะไร คิดว่าน้องผมสุดท้ายก็คิดได้กลับมาเป็นคนดีแล้ว แม่ผมเลยให้ดูแลค่าใช้จ่ายในบ้าน เป็นคนพาแม่ไปเบิกเงินเก็บที่ท่านเก็บใว้ใช้รักษาตัวโดยเฉพาะ เอาเงินแชร์ไปจ่าย (แม่ผมท่านเล่นแชร์อยู่ 2 วงครับวงละ 3 หมื่น) จนวันเสาร์วันหนึ่งน้องผมขอออกไปเที่ยวกับเพื่อน แม่ผมก็ให้ไปครับ จนตอนเย็นเบอร์โทรติดต่อไม่ได้ และไม่ยอมกลับบ้าน แม่ผมก็เลยโทรมาหาผมว่าน้องไม่ยอมกลับบ้านให้ติดต่อให้หน่อย ผมก็ไม่ได้คิดอะไรพูดไปว่าคงไปนอนเที่ยวบ้านเพื่อนมั่งเดียวก็กลับ ก็วางสายไปผมก็โทรตามแต่ไม่ติด ซักพักแม่โทรกลับมา เงินในบัญชีหายหมดครับ ถูกเบิกไปวันศุกร์ แชร์ก็ถูกน้องเปียไปหมด เปียมือละ 1 หมื่น เอาเงินไปหมด โดยบอกเถ้าแชร์ว่าแม่เป็นคนเปีย (ภายหลังแม่คุยกับเถ้าแชร์เขาก็บอกว่า สงสัยอยู่ว่าแม่ทำไม
เปียตั้งมือละ 1 หมื่น เพราะโดยปรกติแล้วแม่ผมจะไม่เปียเก็บใว้กินดอก โทรมาหาแม่ผมแต่ไม่มีคนรับ มาหาที่บ้านน้องก็บอกว่าแม่ไม่อยู่ ที่จริงแม่นอนอยู่ในบ้าน) คราวนี้เอาไปร่วมแสนกว่าบาท ท่านเสียใจมากครับที่ลูกคนเล็กทำกับท่านได้แม้แต่ตอนท่านกำลังเป็นโรคร้าย ที่ต้องสู้อยู่กับความตาย
ขอบคุณครับที่ให้ผมได้ระบาย และนอกจะระบายแล้วก็ขอฝากข้อความนี้ไปถึงคนๆหนึ่ง ที่อ่านแล้วรู้ว่านี้เป็นเรื่องของตัวเองว่าต่อจากนี้ไปผมจะถือว่าผมเป็นลูกคนเดียว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะเลี้ยงพ่อแม่ของผมให้ดีที่สุดโดยไม่ต้องมีคุณ ผมพูดอยู่เสมอว่าผมไม่เชื่อเรื่องการสาปแช่ง ถึงผมจะอยากสาปแช่งคุณแค่ไหนก็ตาม แต่ผมเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม ใครทำสิ่งใดใว้ก็จะได้รับผล
กรรมนั้นในซักวันหนึ่ง